Σκέφτομαι, άρα υπάρχω.

"Dubito ergo cogito, cogito ergo sum". - René Descartes.

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Ο Κύπριος Νέος και η Κύπρια Νεαρά

Οι ηλικίες των ατόμων που συμπεριλαμβάνονται σε αυτές τις δύο κατηγορίες πιθανολογώ ότι κυμαίνονται μεταξύ δεκαοκτώ και σαράντα ετών. Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο η κατηγορία να επεκτάθηκε κατά πέντε περίπου χρόνια τώρα τελευταία – επ’ αυτού όμως θα σας γελάσω καθ’ ότι αγνοώ αρκετά!
Λοιπόν, κατά την πρόσφατη κάθοδο και παραμονή μου στο νησί, ανακάλυψα ότι υπάρχει ένας όρος – αν μπορούμε να τον ονομάσουμε έτσι – που διατυπώνεται ως εξής: φτιάχνω – ή στην κυπριακή, σάζω – τη ζωή μου!
Μέχρι πρότινος είχα την εντύπωση ότι αυτή ήταν μια έκφραση που χρησιμοποιούσαν συστηματικά μόνο οι δικοί μου γονείς. Αυτό το καλοκαίρι όμως ανακάλυψα, χωρίς να εκπλαγώ ιδιαίτερα, ότι οι τέσσερις αυτές λέξεις αποτελούν μια από τις σημαντικότερες ίσως πεποιθήσεις του Κυπριακού λάου! Πεποίθηση που φαίνεται να κατέχει εξέχουσα θέση στο σύστημα της κυπριακή νοοτροπίας.
Φτιάχνω (ή σάζω) τη ζωή μου σημαίνει: βρίσκω ένα κάλο παιδί ή μια καλή κοπέλα – ανάλογα με το φύλο του ενδιαφερόμενου εξυπακούεται η εξεύρεση ατόμου του αντιθέτου φίλου – από καλή οικογένεια (ότι και να σημαίνει αυτό) με πολλά λεφτά και παντρεύομαι… κάνω παιδιά και καταξιώνομαι στην κοινωνία…
Αν εσείς βρίσκετε την ανωτέρω εξήγηση λογική δε μπορώ να το γνωρίζω… εμένα πάντως μου φαίνεται ότι από κάπου μπάζει νερά.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ο τρόπος που οι συμπεριφορές των νέων ανθρώπων διαμορφώνονται για να καταφέρει ο καθένας από αυτούς να πετύχει τον στόχο του… να φτιάξει δηλαδή τη ζωή του και να είναι «ευτυχισμένος», καθώς όλοι όσοι παρεκκλίνουν αυτομάτως εισάγονται σε μια κατηγορία μεγάλου εύρους, με την επονομασία «δυστυχισμένοι»!
Για ακόμα μια φορά λοιπόν, αφού όλοι μας έχουμε υποστεί μια καλή πλύση εγκεφάλου από όλο τον περίγυρο μας, μπορούμε να συμμετάσχουμε επιτυχώς στο θέατρο του παραλόγου που λαμβάνει χώρα στο πολύπαθο αυτό νησί… συμμετέχοντας ουσιαστικά σε ένα περίεργο πόλεμο ενάντια στη γειτόνισσα ή το γείτονα, τον κολλητό ή τη ξαδέλφη μας με έπαθλο τον καλύτερο γαμπρό ή νύφη!
Από πολύ μικροί εξοικειωνόμαστε με τα όπλα που θα τοποθετήσουμε στην φαρέτρα μας και εκπαιδευόμαστε να τα χρησιμοποιούμε με μεγάλη δεξιοτεχνία.
Πρώτα από όλα και κατά την παιδική μας ηλικία μαθαίνουμε να σαρώνουμε το περιβάλλον γύρω μας και κυρίως τους ανθρώπους, ώστε ανά πάσα στιγμή να γνωρίζουμε όλα τα προσωπικά τους στοιχεία, τις κοινωνικό - οικογενειακές του καταβολές και πάνω απ’ όλα το οικονομικό τους υπόβαθρο. Είμαστε επιστήμονες στην αναζήτηση, ανεύρεση, διασταύρωση και φυσικά διάδοση πληροφοριών – η παραπληροφόρηση έρχεται δωρεάν και σε τεράστιο όγκο. Γνωρίζουμε που και πότε να αποταθούμε για να συλλέξουμε τις κατάλληλες και τις χρησιμότερες πληροφορίες.
Λίγο αργότερα μαθαίνουμε να εκτιμούμε και να αναζητούμε το χρήμα, ίσως γιατί το χρήμα αποτελεί ένα από τα κύρια συστατικά του «Κυπριακού φαίνεσθε»… αυτού που θα μας τριβελίζει τον εγκέφαλο μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μας. Ανεξάρτητα αν γεννιόμαστε ή όχι οικονομικά εύρωστοι, ή εκτίμηση αυτή είναι συνήθως εξίσου μεγάλη… Από πολύ μικροί αποκτούμε ένα παράλογο πόθο για αντικείμενα και υπηρεσίες υψηλού κόστους.
Αγαπάμε τα τεράστια σπίτια, τα τόσο τεράστια που όχι μόνο δε θα μας χρειαστούν αλλά δυνητικά θα μας επιβαρύνουν και με πολλά και δυσβάσταχτα έξοδα… τα πανάκριβα αυτοκίνητα, τα όποια δεν έχουμε καν αποστάσεις και δρόμους να τα οδηγήσουμε και πολλές φορές ούτε τα χρήματα να συντηρήσουμε… τα πανάκριβα ρούχα και αξεσουάρ, που παρόλο που μπορεί να μην μας αρέσουν ή να μας κάνουν να φαινόμαστε χάλια κοκ, τα χρειαζόμαστε και ξοδεύουμε περιούσιες για να τα αγοράσουμε – στην περίπτωση που οι εν λόγω περιούσιες δεν υπάρχουν περιοριζόμαστε σε κακόγουστες απομιμήσεις (βλ. τσάντες… ναι, ναι την κλασσική μάρκα)! Πρέπει επίσης, πάντα να βγαίνουμε σε ακριβά εστιατόρια, καφετέριες, κλαπ κτλ, γιατί απλά είναι ακριβά και κυριλέ κι εμείς ως τα εξατομικευμένα κέντρα του κόσμου πρέπει να τα τιμήσουμε με την παρουσία μας, να μας δουν και να τους δούμε, και εν συνεχεία να τα συζητήσουμε την επόμενη μέρα – παραπονούμενοι βέβαια και για τις τιμές – σκάβοντας χωρίς δεύτερη σκέψη δεκάδες «λάκκους» και σχολιάζοντας κακεντρεχώς και με περίσσιο φθόνο τους πάντες και τα πάντα!
Κατά τη διάρκεια της εφηβείας αρχίζουμε να επιδιδόμαστε και σε διάφορες αθλητικές δραστηριότητες… χμμ… εδώ κάνω λάθος… Αν κάποιο άθλημα δεν είναι στη μόδα – όπως έγινε για παράδειγμα το τένις επί εποχής Παγδατή, και είναι και το ποδόσφαιρο διαχρονικά – δε φαίνεται να υπάρχει κάποιο άλλο άθλημα που να μας ενδιαφέρει (δεν αναφέρομαι στις μεμονωμένες περιπτώσεις)… εκτός βέβαια από τα μηχανήματα του γυμναστηρίου! Όλοι οι Κύπριοι και οι Κύπριες κτυπιούνται στα γυμναστήρια για δύο λόγους, στους οποίους δε συμπεριλαμβάνεται η αγάπη τους για την άθληση. Ο πρώτος είναι η γράμμωση του σώματος και ο δεύτερος η γνωριμίες που έχουν την ευχέρεια να πραγματοποιήσουν στο χώρο του γυμναστηρίου!
Μαζί με το γυμναστήριο έρχονται και όλα τα υπόλοιπα… πρωτεΐνες, αδυνατιστικά, δίαιτες, καλλυντικά, αποτριχώσεις, κομμώσεις, πλαστικές… μια ολόκληρη βιομηχανία καλλωπισμού ευδοκιμεί και αναπτύσσεται πατώντας γερά στην κυπριακή ματαιοδοξία και εγωκεντρισμό! Και ναι, στα αυτιά και στα μάτια μου, παρουσιάζεται σαν άλλο Χόλυγουντ… Αυτό το νησί αποτελεί μια… πασαρέλα, με υπέροχες παραλίες όπου ο κόσμος βολτάρει και φλερτάρει χωρίς να νιώθει την ανάγκη να απολαύσει το υπέροχο θαλασσινό νερό, που τουρίστες από όλο τον κόσμο ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να το χαρούν…
Στην συνέχεια έρχονται οι σπουδές… όλοι πρέπει να σπουδάσουν για να βρουν την καλή δουλειά… την δουλειά που θα τους κάνει περιζήτητους γαμπρούς και νύφες – κανείς, εκτός από ελάχιστες πάλι εξαιρέσεις που μάλλον δεν επιστρέφουν ποτέ στο νησί, δεν ενδιαφέρεται επαρκώς για τις σπουδές του, ούτε καν για τη δουλειά του αργότερα. Η δουλειά δε, δεν αποτελεί πάντα το κύριο μέσο αυτοσυντήρησης, αυτό είναι οι γονείς ή στην περίπτωση που δεν υπάρχουν πια, η περιουσία που άφησαν πίσω…
Οι Κύπριοι φοιτητές περνούν ζωή και κότα στις διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις όπου σπουδάζουν, γκετοποιήμενοι και απομονωμένοι από τους υπόλοιπους… καταφέρνουν με έναν αξιοπρόσεκτο τρόπο να επιστρέφουν πίσω στην Κύπρο με όλες τις ανωτέρω νοοτροπίες ακόμα πιο ενισχυμένες από πριν… λες και δεν πέρασε μια μέρα από την στιγμή που έφυγαν, λες και δεν πήγαν πουθενά, δεν είδαν τίποτα διαφορετικό και δεν έμαθαν εννοείται τίποτα καινούργιο!
Καταλήγει λοιπόν ο Κύπριος νέος και η Κύπρια νεαρά, εκεί στη δεκαετία των είκοσι με τριάντα να ζει στο σπίτι των γονιών του/ της, έχοντας βρει μια δουλειά αν όχι στην οικογενειακή επιχείρηση, μέσω κάποιου γνωστού, συγγενή και τα συναφή… ή να παραμένει άνεργος/ η καθώς η ανάγκη να δουλέψει δε κρίνεται επιτακτική λόγω του οικογενειακού πλαισίου στήριξης.
Οι Κύπριοι νέοι περνάνε τον ελεύθερο χρόνο τους στα γυμναστήρια, στις καφετέριες παίζοντας διάφορα παιχνίδια με χαρτιά όπως πιλότα και μπιρίμπα, και στα κλαπ όπου για να πάνε πρέπει να γίνουν «υπερπαραγωγές». Δεν ενδιαφέρονται ιδιαιτέρως να ενημερωθούν τι συμβαίνει γύρω τους… από όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο πλανήτη τίποτα δε μοιάζει ικανό να επηρεάσει τα κυπριακά τεκταινόμενα. Για όσα συμβαίνουν βέβαια στο νησί, πάντα υπάρχει ο καλύτερα ενημερωμένος γονιός ή κάποιος άλλος συγγενής, και φυσικά το κόμμα… συνεπώς και οι ίδιοι έχουν άποψη και την υποστηρίζουν συνήθως βρίζοντας τους υπόλοιπους. Εφόσον λοιπόν έχουν μεταξύ των υπολοίπων και «άποψη» είναι πανέτοιμοι για το επόμενο βήμα…
Πριν πάμε όμως στο επόμενο βήμα… πρέπει να αναφέρουμε ότι η σχέση τους με το σεξ δε συμπεριλαμβάνεται στο σχέδιο. Είναι περίεργο, αλλά ο Κύπριος νέος ενδιαφέρεται περισσότερο να ενημερώσει τους υπολοίπους τι κάνει και δεν κάνει στη σεξουαλική του ζωή παρά να ασχοληθεί πραγματικά με αυτήν. Η Κύπρια νεαρά είτε φροντίζει να αγνοεί συστηματικά αυτή την πλευρά του ατόμου της πιστεύοντας ότι πρέπει να την θέλουν κυρίως για το υπέροχο μυαλό της, είτε αναπτύσσει μια πολύ περίεργη σχέση με αυτό… Επιδιώκει πολλές και διαφορετικές επαφές – πράγμα καθόλου κατακριτέο – από τις οποίες είναι όμως άξιο απορίας αν αντλεί ικανοποίηση, καταλήγοντας σε ένα φαύλο κύκλο αποτυχίας επίτευξης οργασμού – που φαντάζομαι ότι ένα μέρος του οφείλεται στην έλλειψη επαφής με το σώμα της και αντίληψης του ως σεξουαλικού αντικειμένου – πράγμα που παρατηρείται στο μεγαλύτερο ποσοστό των Κυπριών και όχι μόνο στη συγκεκριμένη υποομάδα – και ένα άλλο στην γενικότερη άγνοια της περί της σεξουαλικότητας τους ανθρώπινου είδους. Αυτό ισχύει και για τον Κύπριο νέο, ο οποίος δε μπορεί να κάνει με τη γκόμενα ή τη γυναίκα του αυτά που μπορεί να κάνει με τις ιερόδουλες των καμπαρέ, τα οποία κάνουν χρυσές δουλειές!
Έχοντας λοιπόν όλα τα ανωτέρω σημαντικά ζητήματα τακτοποιημένα – εκτός βέβαια από το τελευταίο – είναι όλοι έτοιμοι να επιδοθούν στην μάχη του γάμου (συγχωρέστε με, μα δε ξέρω ποια απ’ όλες τις λέξεις αυτής της πρότασης να τοποθετήσω σε εισαγωγικά)!
Είναι μια πρώτη κατηγορία που παντρεύεται άμεσα μετά τις σπουδές το γκόμενο ή τη γκόμενα της εφηβείας ή των σπουδών, πιθανολογώ κυρίως λόγω συνήθειας… Είναι μια δεύτερη κατηγορία που ψάχνει αγωνιωδώς ταίρι χρησιμοποιώντας όλα τα ανωτέρω «όπλα». Μόλις λοιπόν, πετύχει το σκοπό του/ της μετά από μερικούς μήνες φροντίζει να τελεστούν οι αρραβώνες και μετά από κανένα χρόνο παντρεύεται… Είναι και μια τρίτη κατηγορία που ενώ έχει μια σχέση την οποία απολαμβάνει ή έστω έναν άνθρωπο με τον οποίο έχει όντως ερωτευτεί, τα παρατάει όλα για να εισαχθεί στην δεύτερη κατηγορία λόγω κυρίως οικονομικού, χωρίς βέβαια να αναιρούνται και άλλοι σημαντικοί λόγοι όπως π.χ. τα θέλω της μάμας και άλλα παρόμοια…
Κάποια στιγμή όλοι αυτοί παντρεύονται για να φτιάξουν την ζωή τους και να γίνουν όσο το δυνατό συντομότερα πολύ ευτυχισμένοι… το φατσοβιβλίο γεμίζει φωτογραφίες των ιδίων και μετά των παιδιών τους. Των παιδιών τους, που εκτός από τις φωτογραφίες δεν ξέρω τι άλλη σχέση έχουν μαζί τους αφού μεγαλώνουν κυρίως με τον παππού και την γιαγιά…
Η καθημερινότητα τους συνεχίζεται στους ρυθμούς που περιγράφηκαν προηγουμένως και λίγα χρόνια αργότερα, το νεαρό ζευγάρι αρχίζει να αλληλο – κερατώνεται. Αυτό συμβαίνει μάλλον, γιατί δεν είχαν πότε τίποτε ουσιαστικό να τους συνδέει και το όλο κατασκεύασμα που ονομάζουν γάμο δε στηρίχθηκε πότε στις βιολογικές ανάγκες που υποτίθεται ότι πρέπει να ικανοποιούνται μέσα σε αυτό (βλ. σεξ), ούτε στην συντροφικότητα και την συνεργασία – που απαιτούν κάποιο κοινό τρόπο σκέψης τέλος πάντων – που επίσης υποτίθεται ότι λαμβάνουν χώρα σε αυτό το θεσμό… για να εξασφαλίσουν την ευημερία των απογόνων!
Και παρόλο που το θέμα αυτό είναι τεράστιο δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Θα περιοριστώ μόνο στο ότι ο Κύπριος και η Κύπρια παντρεύονται γιατί κάποιος τους έμαθε πως αυτός είναι ο σκοπός της ζωής τους… και μετά χωρίζουν, γιατί σήμερα αυτό είναι εφικτό και επιτρεπτό, χωρίς να καταλαβαίνουν επαρκώς γιατί το κάνουν και πως κατέληξαν εκεί… και μετά επανεισάγονται στον ίδιο φαύλο κύκλο και πάει λέγοντας…
Όσο για τους «ακόμα» ανύπαντρους… Προσωπικά καταλήγω κάθε φορά που κατεβαίνω στην Κύπρο να βλέπω όλους τους ανύπαντρους φίλους και φίλες μου, μέσα στα νεύρα και στην απογοήτευση… οι μεν πρώτοι γιατί δεν μπορούν να βρουν μια κοπέλα που να μην είναι «κακομαθημένη», και οι δεύτερες γιατί κανένας δεν είναι επαρκώς «καλός» για γαμπρός… ότι και να σημαίνουν αυτά, εμένα δε μου φαίνονται συγκεκριμένα… αερολογίες; Ίσως…
Στα μάτια μου μοιάζουν να μην ξέρουν τι τους γίνεται…
Ίσως γιατί αγνοούν την ίδια την ανθρώπινη φύση… στερούνται οι Κύπριοι – ή έστω ένα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών – ενημερότητας, τόσο του σώματος όσο και του περιβάλλοντος τους… σαν να μην σκέφτονται, να μην αναρωτιούνται, να μην νιώθουν ότι κάτι πάει στραβά… Όλα γι αυτούς είναι «το φτιάξιμο της ζωής τους»… τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο… τι σημασία έχει αυτό γι αυτούς δεν φαίνεται να γνωρίζουν ή ίσως να μην θέλουν να μάθουν!
Μπορεί βέβαια να υπάρχουν πράγματα τα οποία αγνόω, πράγματα που είμαι ανίκανη να κατανόησω... δεν ξέρω! Έχω φύγει από καιρό και όλα φαινονται πια ξένα...
Είναι όμως φορές που προσπαθώ να καταλάβω αν είναι όντως τόσο ανόητοι ή αν είναι απλά υποκριτές… δεν έχω καταλήξει κάπου! Για μένα αυτό που βλέπω είναι θλιβερό και μίζερο… και λυπάμαι!

Υ.Γ. 1. Δεν θέλω να προσβάλω κανένα. Αυτό αποτελεί μόνο ένα μέρος της εντύπωσης που σχημάτισα τις τελευταίες τρεις βδομάδες και κατ’ ουδέν λόγο δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχουν και οι λαμπρές εξαιρέσεις!
2. Με συγχωρείτε που χρησιμοποιώ την λέξη γκόμενος/ γκόμενα… έμαθα πρόσφατα ότι στην κυπριακή καθομιλουμένη χρησιμοποιούμε την λέξη κάφκος/ κάφκα…