Τις τελευταίες μέρες, πάνω από τα χαλάσματα που άφησε η τραγωδία της 11ης Ιουλίου και με νωπές τις μνήμες από το μαύρο Ιούλιο του 1974, αιωρείται το ερώτημα κατά πόσο πρέπει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να παραιτηθεί ή αν πρέπει να παραμείνει στην εξουσία και να εξαντλήσει την θητεία του. Σε μια υγιή δημοκρατία, οι απόψεις διίστανται. Ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να έχει την δική του άποψη, να την τεκμηριώνει και να την εκφράζει ελεύθερα... Έχει όμως και την υποχρέωση να ακούει την άποψη του άλλου και τελικά να σέβεται την απόφαση της πλειοψηφίας. Ο κομματικός φανατισμός δεν πρέπει να υπερβαίνει της πολιτικής λογικής, δεν μπορείς να είσαι δέσμιος ενός κόμματος που σου βάζει παροπίδες, να εθελοτυφλείς για ό,τι γίνεται, όποιο πολιτικό κόμμα και αν υποστηρίζεις. Γιατί δυστυχώς το πλείστα κόμματα στην πολιτική ζωή του τόπου μας αυτό επιδειώκουν... Να εξασφαλίσουν τον πυρήνα φανατίζοντας την ευαίσθητη και παρορμητική νεολαία. Αλήθεια, προς τι όφελος οι δηλώσεις του προέδρου περί κατάργησης της δημοκρατίας από τους αγανακτησμένους (κάθε κόμματος); Η απάντηση δυστυχώς απογοητευτική: συσπείρωση, φανατισμός, αποπροσανατωλισμός...
Ας επιστρέψουμε τώρα στο αρχικό μας ερώτημα. Χωρίς να έχει σημασία ποια είναι η πολιτική ιδεολογία του εκάστοτε πολιτικού που ασκεί την εκτελεστική εξουσία, σε μια υγιή δημοκρατία πρέπει ο κυβερνών να έχει την ευθιξία να αναλαμβάνει τις πολιτικές ευθύνες που του αναλογούν. Έτσι, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα που συγκλόνησαν τους απανταχού Κύπριους και μη, ας δράξουμε της ευκαιρίας να αλλάξουμε, αν μη τι άλλο, κάτι στην πολιτική σκηνή του τόπου μας, ας μην αφήσουμε ακόμα μια ευκαιρία να πάει χαμένη. Ως πότε ο Ονήσιλος θα στέλνει μέλισσες να μας κεντρίζουν και να μην νιώθουμε τίποτε στο παχύ μας δέρμα; Είναι καιρός να αντιληφθούμε πως οι απαρχαιωμένες πολιτικές διπολισμού και φανατισμού καταστρέφουν την δημοκρατία του τόπου και αυξάνουν την απαξίωση του κόσμου προς την πολιτική ζωή. Η παραίτηση μιας κυβέρνησης μπορεί να οδηγεί προσωρινά στην απώλεια της θέσης που της εμπιστεύτηκε ο λαός (για την οποία άλλωστε φάνηκε ανάξια) αλλά η κοινωνία κερδίζει μακροπρόθεσμα. Αν μη τι άλλο ικανοποιείται το λαϊκό αίσθημα της απόδοσης ευθυνών και τιμωρίας των υπευθύνων. Σε αντίθετη περίπτωση, με τη δική μου ταπεινή λογική, δημιουργείται μια εύλογη απορία: Πως μπορείς να ασκήσεις πίεση ως αντιπολίτευση όταν την περίοδο που είχες την εξουσία (και έκανες λάθη) δεν ανέλαβες την ευθύνη; Με άλλα λόγια, αν η επόμενη κυβέρνηση καταστρέψει το κράτος και την οικονομία στον ίδιο (ή και μεγαλύτερο) βαθμό με εσένα και εσύ δεν είχες αναλάβει τις ευθύνες σου, πως θα μπορείς να ασκήσεις κριτική; Αν δεν αναλάβεις το χρέος που σου αναλογεί, οι επόμενες κυβερνήσεις θα έχουν άλλοθι για ό,τι και αν συμβεί, και αυτό θα είναι ένας φαύλος κύκλος. Για αυτό πρέπει κάτι να αλλάξει τώρα, για αυτό δεν πρέπει να χάσουμε και αυτή την ευκαιρία...
Δυστυχώς αγαπητέ κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας απέτυχες, τόσο πριν όσο και μετά το τραγικό γεγονός, και αυτό δεν είναι κρυφό μυστικό αλλά διαχέει τη μείζον πλειοψηφία των κατοίκων του κράτους που ηγήσε. Το αίσθημα της απαξίωσης παντού.... Μην δώσεις άλλοθι στους επόμενους κυβερνώντες, άλλαξε την πολιτική σκηνή, πρόσφερε μια χώρα πιο ώριμη πολιτικά, που μπορεί να αναλάβει ευθύνες... Είναι η ευκαιρία σου να βοηθήσεις τον τόπο που υπηρετείς, έστω και αν αυτό είναι μέσα από την αποτυχία σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου