Σκέφτομαι, άρα υπάρχω.

"Dubito ergo cogito, cogito ergo sum". - René Descartes.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Όνειρο θερινής νυκτός... ο Πρόεδρος - Του Δρ. Ανδρέα Αρτεμίου

Να γράψω ή να μην γράψω; Και τι να πω; Άλλωστε μάθαμε να μην μιλάμε τόσα χρόνια. Όπως μου είπε και κάποιος φίλος: «Τους βόλευε. Μας βόλευε». Όμως δεν μπορώ. Άλλωστε στους φίλους μου πάντα μιλούσα. Σε όλες τις μεγάλες στιγμές που ζήσαμε. Σε όλες τις μεγάλες ντροπές που ζήσαμε. Αλλά δημόσια ποτέ. Άφηνα τον θυμό να καταλαγιάσει για να γράψω με καθαρό μυαλό και στο τέλος έλεγα... ότι και να πω δεν θα είναι σημαντικό. Ότι πω, το είπαν άλλοι. Είμαι μικρός και δεν παίζω ρόλο σε αυτή την κοινωνία. Περίμενα να μεγαλώσω.
Τρεις μέρες, κατηγορούνταν ο Πρόεδρος, ο Υπ. Εξωτερικών και ο Υπαρχηγός της Εθνικής Φρουράς ότι γνώριζαν τι θα γινόταν και δεν έκαναν τίποτα. (Αφήνω έξω τον Υπ. Άμυνας και τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς γιατί τουλάχιστον αυτοί παραιτήθηκαν και εν μέρει αυτό αποδεικνύει ότι πολιτικά αποδέχθηκαν τις ευθυνες τους). Τρεις μέρες οι τρεις αυτοί κύριοι κρύβονται και δεν μιλούν. Διαβάζω ότι ο Πρόεδρος αποφάσισε να μιλήσει. Και το χάρηκα. Και είπα θα μιλήσει, θα ζητήσει συγνώμη, θα μας πει επιτέλους αν γνώριζε, τι γνώριζε, γιατί δεν γνώριζε. Θα μας πει ένα συγνώμη που υποχρεωθήκαμε να μην έχουμε ρεύμα και νερό για πολλές ώρες. Θα μας πει ένα συγνώμη που η δημόσια μηχανή δεν λειτούργησε όπως έπρεπε, όταν έπρεπε. Και ας μην αναλάμβανε την ευθύνη και να παραιτηθεί. Ας μην ένιωθε ότι έφταιγε. Ας μην άφηνε αιχμές ότι έφταιγε. Μια συγνώμη δεν μπορεί, θα την έλεγε.
Όνειρο θερινής νυχτός. Του Ιουλίου μάλιστα. Ακόμη και εκείνη την ώρα της ύψιστης και μεγάλης τιμής που έχει ένας πολιτικός, να έχει τα βλέμματα όλων των πολιτών του κράτους του στο χαζοκούτι να τον ακούνε. Μονάχα αυτόν. Κανέναν άλλον. Μίλησε η κομματική παιδεία. Μίλησαν οι κομματικές καταβολές. Χρησιμοποιήθηκαν λέξεις που παραπέμπουν στην μεγαλύτερη καταστροφή του τόπου και την μεγάλη προδοσία. Γιατί έπρεπε να ακούσουμε για «ακροδεξιά στοιχεία» που ήθελαν να «καύσουν» το προεδρικό. Για να ξυπνήσουν οι μνήμες της μεγάλης προδοσίας του 1974 και να ξεχαστεί το 2011. Για να διαμελιστεί η υπερκομματική δύναμη και η υπερκομματική φωνή του κόσμου όπως διαμελίστηκαν τα σώματα των 13 (πλέον) νεκρών μας. Για να κρατήσουμε την αριστερά μακριά από τις διαδηλώσεις οργής και να πούμε ότι η δεξιά προσπαθεί να καταλύσει το κράτος και την δημοκρατία «όπως παλιά». Κρίθηκαν ένοχοι προσπάθειας κατάλυσης της δημοκρατίας, και την ίδια στιγμή ζητούσαμε να μην στήνονται λαϊκά δικαστήρια για τους ενόχους της 11ης Ιουλίου. Μπορούσε κάλλιστα να μιλήσει για «ταραχοποιά στοιχεία» που εκμεταλλεύονται τον πόνο του κόσμου. Και θα ήταν πιο πιστευτός. Θα ήταν πιο ανθρώπινος. Θα ήταν πιο κοντά στο λαό. «Στοιχεία» τα οποία τους συμφέρει όλους (τους πολιτικούς κύκλους) να κυκλοφορούν ανενόχλητα. Γιατί κάθε φορά που δρουν αυτά τα «στοιχεία» καταστρέφουν την δύναμη και την πυγμή της λαοθάλασσας που απαιτεί δικαιοσύνη. Γι’ αυτό άλλωστε κυκλοφορούν ελεύθερα.
Βρήκε το χρόνο και το τρόπο να μιλήσει γι’ αυτά τα «ακροδεξιά στοιχεία» όπως ο ίδιος τα ονόμασε, που έριξαν πέτρες, και δεν βρήκε το χρόνο να μας μιλήσει για τα «στοιχεία» (δεξιά, αριστερά, κεντρώα ή ακραία – ολίγον με ενδιαφέρει) που βάλανε μια βόμβα να εκραγεί στο σπίτι μας, δίπλα στα παιδιά μας και δίπλα στο μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο του τόπου. Βρήκε το χρόνο να κατηγορήσει τα λίγα άτομα (30 – 50 – 100 ολίγο με ενδιαφέρει) που ίσως εν βρασμώ ψυχής, ίσως και οργανωμένα, έκαναν υλικές ζημιές μερικών εκατοντάδων ευρώ και δεν βρήκε το χρόνο να μιλήσει (και όχι να κατηγορήσει) για τα άτομα που έκαναν ζημιά δισεκατομμυρίων ευρώ και κομμάτιασαν τα σώματα 13 ατόμων. Δεν βρήκε το χρόνο να απολογηθεί που σε στιγμή οικονομικής κρίσεως η ανικανότητα ορισμένων και η αμέλεια κάποιων άλλων διορισμένων ατόμων από αυτό τον πρόεδρο μας έβαλε επιπλέον οικονομικά βάρη. Βρήκε το χρόνο να μιλήσει για τα 100 άτομα που έριξαν πέτρες και δεν βρήκε το χρόνο να μιλήσει για τα χιλιάδες άτομα που του ζητούσαν να παραιτηθεί.
Βρήκε το χρόνο να μας πει γι’ αυτά που έρχονται. Την λύση του κυπριακού. Την προεδρία της Ε.Ε. Μίλησε για δύο πολύ σοβαρά ζητήματα. Δεν βρήκε το χρόνο να μας πει αν μπορεί. Αν αυτοί που μας οδήγησαν στην 11η Ιουλίου έχουν το δικαίωμα να διαπραγματευτούν τόσο σοβαρά ζητήματα. Αν τα άτομα, τα οποία βομβαρδίζουν το σπίτι τους, έχουν το δικαίωμα να προεδρεύουν στην γειτονιά τους. Αν οι σύμβουλοι του και οι υπουργοί του που γνώριζαν σύμφωνα με τα έγγραφα για την επικινδυνότητα του υλικού και απέτυχαν να τον ενημερώσουν σύμφωνα με δηλώσεις του Κυβερνητικού Εκπροσώπου είναι ικανοί να χειρίζονται θέματα της Ε.Ε., θέματα της επιτυχούς συμβίωσης μεταξύ δυο κοινοτήτων. Αν είναι ικανοί να χειρίζονται το μέλλον ενός νησιού όταν δεν ήταν ικανοί να χειρίζονται το μέλλον 98 containers. Βρήκε το χρόνο να μας μιλήσει για τους επόμενους 18 μήνες και δεν βρήκε το χρόνο να μας μιλήσει για τις 3 προηγούμενες μέρες. Δεν βρήκε το χρόνο να μας πει γι’ αυτά που έγιναν. Αυτό το μέγα κακό.
Δεν βρήκε το χρόνο να δώσει τα συγχαρητήρια του στους υπαλλήλους της ΑΗΚ. Αυτούς που τους βγάλαμε τον ένα καλό νεανικό πνεύμονα και τρέχουν στο «μαραθώνιο» της κατανομής ρεύματος με έναν γηρασμένο πνεύμονα. Δεν βρήκε το χρόνο να δώσει τα συγχαρητήρια του σε όλους εμάς που κλείσαμε τα κλιματιστικά, κλείσαμε τα φώτα και αγωνιζόμαστε να γίνουμε ο δεύτερος πνεύμονας στην προσπάθεια της ΑΗΚ. Αυτά τα συγχαρητήρια τα οποία μας είπε η ΑΗΚ. Που έχει και η ίδια εκτιμήσει την κατανόηση του κόσμου. Που κάποιοι κοιμούνται δίπλα σε αναμμένες γεννήτριες και δεν παραπονιούνται. Το θεωρούν ύψιστο καθήκον για την πατρίδα να μην παραπονεθούν. Πρέπει να βοηθήσουν.
Βρήκε το χρόνο να πει γι’ αυτούς που τάχα πήγαν να τον καύσουν και δεν βρήκε το χρόνο να πει γι’ αυτους που κάηκαν και διαμελίστηκαν την 11η Ιουλίου. Βρήκε το χρόνο να μιλήσει για άλλες εποχές, για το παρελθόν και το μέλλον και δεν βρήκε το χρόνο να μιλήσει για το παρόν. Για τα αναπάντητα «γιατί». Των οικογενειών των αδικοχαμένων. Των πολιτών. Ένα συγνώμη. Μια απολογία.
Κύριε Πρόεδρε. Πίστευα οτι κάποιος που αποκαλεί των εαυτό του πάνω απ’ όλα ανθρωπιστή, θα είχε την δύναμη να απολογηθεί στο λαό του και όχι να καταφεύγει σε μικροκομματικές σκοπιμότητες. Δεν βρήκα κανένα ορισμό πιο αποτελεσματικό. Και αυτό το διάγγελμα το επιβεβαίωσε πλήρως. Όπως και οι άλλοι πριν από εσάς, όπως και αυτοί που θα έρθουν μετά από εσας, αποτύχατε. Περιοριστήκατε στα τυπικά. Κόψατε το δάσος. Στήσατε την εξεδρα και μας μιλήσατε για οικολογία. Για προστασία των δασών. Προσπαθείσατε να πετύχετε την συσπείρωση του λαού της αριστεράς εναντίον του λαού της δεξιάς και αντιστρόφως. Χωρίσατε τον κόσμο σε κόκκινο και μπλε. Ο λαός έχει ενωθεί και ζητά τιμωρία των ενόχων και εσείς προσπαθήσατε να τους χωρίσετε ξυπνώντας μέσα τους μίση του παρελθόντος. Μιλήσατε για ενότητα ενώ ταυτόχρονα πληγώσατε το μοναδικό κομμάτι του λαού που απαιτεί να μάθει την αλήθεια. Αυτό το διάγγελμα δεν μίλησε στην ψυχή μου. Αυτό το διάγγελμα δεν μου απάλυνε τον πόνο μου. Αυτό το διάγγελμα δεν γαλήνεψε το θυμό μου. Αυτό το διάγγελμα δεν μου είπε κάτι που δεν ήξερα από τις πρωινές εφημερίδες. Το copypaste μπορώ να το κάνω και εγώ. Μπορώ να κάνω και εγώ διαγγέλματα αυτού του τύπου.
Κύριε Πρόεδρε. Τα θύματα της 11ης Ιουλίου δεν είναι μόνο οι 13 νεκροί και οι 61 τραυματίες. Δεν είναι μόνο τους συγγενείς των νεκρών που έπρεπε να απαλύνεται τον πόνο στο διαγγελμά σας. Έπρεπε να απαλύνεται και τον δικό μας μικρότερο πόνο. Που χάσαμε την αξιοπρέπεια μας. Που γίναμε ο περίγελος του κόσμου όλου. Που ενώ μας λέγατε, όλα θα παν καλά στο τέλος φάνηκε ότι «στραβά αρμενίζουμε».
Κύριε Πρόεδρε. Με το διάγγελμα σας, έχετε επιβεβαιώσει τον κανόνα. Έχετε αποδείξει ότι είστε και εσείς απλό παράγωγο της ευνοιοκρατείας. Ένας ανίκανος πολιτικός καριέρας. Που λέτε τα ψέματα σας για να σας χειροκροτούμε. Ένας ηθοποιός που φόρεσε το λυπημένο του πρόσωπο για να μας αποπλανήσει. Να συμμετέχουμε και εμείς στο θέατρο του παραλόγου. Να μας μιλήσει για αυτά που εξυπηρετούν την δική του ατζέντα. Να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Κύριε Πρόεδρε. Καθημερινά μας λέτε για τολμηρά βήματα τα οποία πρέπει να κάνουμε στο εθνικό μας θέμα και εσείς στην πιο κρίσιμη στιγμή φανήκατε άτολμος. Κατώτερος όλων των προσδοκιών.
Κύριε Πρόεδρε. Σαν κράτος, σκοτώσατε 13 άτομα και μας διαλύσατε την οικονομία ενα πρωινό και μας ζητάτε να σιωπήσουμε και να περιμένουμε όπως κάναμε τόσο καιρό. Να περιμένουμε διερευνητικές επιτροπές και τέτοια. «Να βολεύεστε. Να βολευόμαστε.» Έλα όμως που δεν θα σου κάνουμε την χάρη. Γιατί ο θυμός μας γράφει...
Κύριε Πρόεδρε. Είστε ανίκανος. Είστε απαράδεκτος. Είστε ντροπιαστικός. Είστε αποτυχημένος. Είστε άτολμος. Είστε...
ΥΓ: Σε όλους τους κομματάρχες και λοιπούς ανίκανους πολιτικούς που θα χειροκροτήσουνε. Σκεφτείτε το πριν το κάνετε. Γιατί στο πρόσωπο αυτού του προέδρου απεικονίζεται η ανικανότητα όλων σας να ελέγξετε και να διορθώσετε. Και θα έρθει η σειρά σας. Γιατί όπως έλεγαν οι πιο παλιοί «Γιορτή δική μου, παραμονή δική σου».
ΥΓ 2: Περιμένουμε τον Υπ. Εξωτερικών και τον Υπαρχηγό της ΕΦ να μας μιλήσουν. Αυτοί ακόμη κρύβονται. Και το κόμμα του Υπ. Εξωτερικών σαν σε παλιά κωμωδία παίζουν λογοπαίγνια. Για να πάρει την ευθύνη ο πρόεδρος που είναι του άλλου κόμματος. Κρυμμένοι και αυτοί στην ντροπή τους.

3 σχόλια: