Σκέφτομαι, άρα υπάρχω.

"Dubito ergo cogito, cogito ergo sum". - René Descartes.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Εθνική Φρουρά ή Εθνική Συμφορά;

Διερωτώμαι αν είναι προτιμότερο να περιμένω να κοπάσει ο θυμός που μαίνεται μέσα μου. Από την άλλη όμως σκέφτομαι πως αυτή η αναμονή, ίσως αποτελεί τροχοπέδη για εξέγερση σε κάθε καινούργιο που συμβαίνει, σε κάθε καινούργια είδηση η οποία μας αναστατώνει και που η επιλεκτική μνήμη διαγράφει με την πάροδο ορισμένων ημερών.
Είναι αποδεκτό σε ένα στρατό με δραστηριότητες, να υπάρχουν ατυχήματα και απώλειες κατά την διάρκεια της ειρηνικής περιόδου. Οι απώλειες αυτές διακρίνονται σε συνήθεις ασθένειες και μικροτραυματισμούς οι οποίες δεν μπορούν να προβλεφθούν και να αποφευχθούν. Η κατάσταση όμως, που παρουσιάζει η Εθνική Φρουρά τα τελευταία χρόνια βαίνει από το κακό στο χειρότερο. Οι απώλειες από σοβαρά ατυχήματα τα οποία προκαλούν σοβαρούς τραυματισμούς και θανάτους είναι αναρίθμητες.
11 Ιουλίου 2002. Ελικόπτερο Augusta Bell, συνετρίβη στην περιοχή Κουκλιών, κοντά στο αεροδρόμιο της Πάφου, κατά την διάρκεια νυκτερινής πτήσης. Μαζί με τον τότε αρχηγό της Εθνικής Φρουράς αντιστράτηγο Ευάγγελο Φλωράκη, σκοτώθηκαν ο τότε διοικητής της Αεροπορίας, ταξίαρχος Στέλιος Δεμέναγας, ο υπασπιστής του αρχηγού, υποπλοίαρχος Νικόλας Γεωργίου, και οι χειριστές του ελικοπτέρου, σμηναγός Πάρης Αθανασιάδης και υποσμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής.
28 Ιουλίου 2005. Τραυματισμούς προκάλεσε στην Κύπρο η έκρηξη αντιαρματικού βλήματος τύπου "Αττίλας", γαλλικής κατασκευής, κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης σε στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς, στην Κόσιη. Όπως ανακοίνωσε το Υπουργείο Άμυνας, δεκαοκτώ φαντάροι, μεταξύ των οποίων και τρεις Έλληνες, τραυματίσθηκαν και διακομίστηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, ενώ σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύονται τρεις Κύπριοι αξιωματικοί.
25 Αυγούστου 2009. Ελικόπτερο της Εθνικής Φρουράς, τύπου Μ-35, Ρωσικής κατασκευής χτύπησε σε ηλεκτροφόρα σύρματα και υπέστη ελαφρές ζημιές, χωρίς όμως να τραυματισθεί κανένας από τους επιβαίνοντες.
15 Σεπτεμβρίου 2009. Από ανατροπή οχήματός ACMAT της Ε.Φ., έχασε τη ζωή του ο 43χρονος εκπαιδευτικός Ιάκωβος Χατζησπύρου, έφεδρος υπολοχαγός και τραυματίστηκαν άλλοι.
5 Οκτωβρίου 2009. Από έκρηξη ελαττωματικού βλήματος Oerlikon 20mm, την ώρα άσκησης βολής από περιπολικό πλοίο της Εθνικής Φρουράς, στο θαλάσσιο πεδίο βολής Ζυγίου, τραυματίστηκαν ένας ναύτης, ένας υπαξιωματικός και ένας αξιωματικός της Εθνικής Φρουράς.
15 Οκτωβρίου 2009. Υπαξιωματικός της Εθνικής Φρουράς, ο οποίος εκτελούσε καθήκοντα παρατηρητή και ελέγχου βολής του χειριστή του πολυβόλου, τραυματίστηκε στον αριστερό μηρό, όταν εξερράγη φυσίγγιο μέσα στην κάννη ενός πολυβόλου που εκτελούσε βολή από άρμα ΑΜΧ 30. Η βολή πραγματοποιείτο στο πεδίο βολής Ξυντούς («Κάμπος του Μύλου»), στην περιοχή Ορούντας.
5 Νοεμβρίου 2009. Σημειώθηκε ατύχημα, με θύμα τον υπολοχαγό Χαράλαμπο Χαραλάμπους. Ένα ατύχημα το οποίο μπορούσε να εξελιχθεί και σε πολύ μεγαλύτερη τραγωδία.
Σήμερα 11 Ιουλίου 2011 τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κάνουν λόγο για την μεγαλύτερη τραγωδία που «χτύπησε» την Εθνική Φρουρά μετά το 1974. Ισχυρή έκρηξη σε 98 εμπορευματοκιβώτια πυρομαχικών, τα οποία είχαν κατασχεθεί από ένα πλοίο πριν τρία χρόνια, ταρακούνησε ολόκληρη την περιοχή γύρω από την ναυτική βάση "Ευάγγελος Φλωράκης" στο Μαρί. Ο μέχρι στιγμής απολογισμός των θυμάτων ανέρχεται στους 12 νεκρούς και 62 τραυματίες.
Το ερώτημα που γεννάται φαντάζομαι σε όλους όπως και σε μένα είναι αν η τραγωδία χτύπησε την Εθνική Φρουρά, ή αν η Εθνική Φρουρά χτύπησε ξανά και προκάλεσε την τραγωδία. Πολιτική και στρατιωτική ηγεσία αναφέρεται σε «μαύρη μέρα Ιουλίου», σε βιβλική καταστροφή, σε κρανίου τόπο και μεταφέρει τα ειλικρινή συλλυπητήρια και την συμπάθειά της, σε συγγενείς και οικείους των θυμάτων.
Το κράτος έχει τεθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και κηρύχτηκε Τριήμερο Εθνικό Πένθος κατά την διάρκεια του οποίου οι σημαίες θα κυματίζουν μεσίστιες. Οι δε κηδείες των θυμάτων, που παρόλη την συμπάθεια παραμένουν ακόμα ανώνυμοι αριθμοί, εννοείται πως θα τελεστούν δημοσία δαπάνη.
Γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι κάθε Ιούλιο μετράμε τραγωδίες. Μέχρι πότε θα τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα; Πότε θα αναλάβουμε τις ευθύνες των πράξεών μας, η μάλλον τις ευθύνες της ανευθυνότητάς μας; Αποφασίστηκαν, λέει, να ληφθούν μέτρα, κάτι που δεν έγινε λόγω έλλειψης χρόνου.
Απολογούμαι εκ των προτέρων που δεν θα τηρήσω τον «ελάχιστο σεβασμό στους θεσμούς» όπως έχω ακούσει να αναφέρεται από ενημερωτική εκπομπή σήμερα. Δεν έχω ακούσει να αναφέρεται πουθενά η φράση «εγκληματική αμέλεια». Αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα ασφάλεια προσωπικού στην ΕΦ αποτελεί από την ίδρυση της, στοιχείο δευτερευούσης σημασίας. Δεν άκουσα ποτέ ένα πόρισμα να ρίχνει ευθύνες στο σύστημα. Πάντα οι ευθύνες φορτώνονται σε άτομα και κυρίως στα θύματα τα οποία δεν μπορούν να υπερασπίσουν πλέον τον εαυτό τους.
Αν η ίδια η ηγεσία θεωρεί ότι το μέγιστο των δυνατοτήτων τους φτάνει μέχρι το σημείο της παραίτησής τους τότε ας κοιμηθούν το βράδυ ήρεμοι. Είναι αξιέπαινοι που ο θάνατος στρατιωτικών, κληρωτών, πυροσβεστών και λοιπών εν ώρα υπηρεσίας, δεν τους αποδίδει ευθύνες.
Ποιος πατέρας δεν θα θρηνούσε το παιδί του και δεν θα λάμβανε μέτρα για να αποφύγουν τα υπόλοιπα παιδιά του, παρόμοιο σφάλμα το οποίο στοίχισε την ζωή στο παιδί του; Ποιο δικαστήριο θα τολμήσει να καταδικάσει την μάνα που θα πάρει ένα όπλο και θα «καθαρίσει» αυτούς που ευθύνονται για τον άδικο χαμό του γιού της; Τα στελέχη και οι οπλίτες της ΕΦ δεν είναι παιδιά κάποιου; Δεν έχουμε υποχρέωση να τα προστατεύσουμε;
Δεν έχω ακόμα δικά μου παιδιά. Δεν έχω όμως ούτε τη δύναμη να σκεφτώ πως μπορεί να νιώθει μια μάνα, ένας πατέρας όταν μεγαλώνει το παιδί του, όταν θυσιάζεται να το φτάσει 18 χρονών και να το στείλει να υπερασπιστεί την πατρίδα και να του το φέρνουν πίσω σε μια κάσα σε περίοδο ειρήνης. Να υπερασπιστεί ιδανικά τα οποία καλείται να μην προδώσει ποτέ. Τι συμβαίνει όμως όταν το παιδί αυτό, το προδώσουν τα ίδια τα ιδανικά;
Δεν έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια μια «ωφέλιμη» πράξη από την κατά τα άλλα Εθνική Φρουρά. Δεν έχω αντιληφθεί τα όσα προσφέρει η φερόμενη «προστάτιδα» του κράτους. Παρά μόνο τα κατηγορητήρια προς 18χρονους νέους και γονέων τους, οι οποίοι κυνηγούν την απαλλαγή θητείας.
Αγνοώ τις κυρώσεις που υπόκειται η φυγοστρατία, και δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να ενημερωθώ. Θεωρώ όμως αχρείαστη αν όχι άχρηστη την ύπαρξη του στρατού. Και αρνούμαι να διαθέσω το παιδί μου, το σπλάχνο μου στο βωμό της εκάστοτε επερχόμενης τραγωδίας.

3 σχόλια:

  1. Δυστυχώς οδηγούμαστε κάθε 2-3 χρόνια σε τραγωδίες (και δεν αναφέρομαι μόνο στην εθνική φρουρά) τις οποίες σαν κοινωνία και σαν πολιτεία έχουμε εθιστεί να ανεχόμαστε. Τραγωδίες με πολλά γιατί αλλά ανύπαρκτες απαντήσεις. Τραγωδίες οι οποίες προκύπτουν από σοβαρές και εγκληματικές αμέλειες σε βάθος χρόνου.

    Έχουμε εθιστεί να ανεχόμαστε άτομα ανίδεα, άτομα αμελή και παντελώς ανίκανα για να μας κυβερνούν. Θέλω να πιστεύω ότι αν αυτή τη φορά τα πράγματα θα αλλάξουν. Δεν ξέρω αν θα γίνει αλλά τουλάχιστον θέλω να ελπίζω ότι θα ξυπνήσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αλλα οταν μπει ο τουρκος σπιτι σου και σε βιασει θα πεις μα τι καμνει ο στρατος?μετα θα θυμηθεις ημουν υπερμαχος της καταργησης της αμυνας της κυπρου.σαν βερα ακελικο προβατακι.αγαπω την τουρκια και το στρατο της.χαλαλι το εξωγαμο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. επειδή δυστυχώς η σιωπή δεν μεταφέρεται διαδικτυακά, είμαι αναγκασμένη να σπαταλήσω έστω και τα ελαχιστα δευτερόλεπτα για να ασχοληθώ και να σου γράψω "η σιωπή μου ώς απάντησή σου"

    Π.Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή